“ฟอร์ลันเลือกเป็นนักฟุตบอลตามพ่อ แต่จริงๆ อาจถนัดจะเล่นเทนนิสมากกว่า คีเวลล์เลือกไปตกต่ำกับลิเวอร์พูลด้วยใจรัก เฟอร์ดินานด์เลือกเป็นกองหลังระดับโลกแทนที่จะเป็นศูนย์หน้าธรรมดาๆ เฟอร์กี้เลือกจะต่อสัญญาครองตำแหน่งโคตรกุนซือ ดีกว่าไปนั่งเลี้ยงหลานอยู่บ้าน” แต่อันที่จริงเรื่องต่อไปนี้มันก็ไม่เกี่ยวกับฟุตบอลหรือแมนฯ ยูฯ เลยนะเนี่ย แต่ผมเห็นว่าสมาชิก เรด อาร์มี่ นี้ มีน้องๆ ที่ยังอยู่ในวัยเรียนหลายคนและบทความนี้อาจจะมีประโยชน์สำหรับบางคนที่เข้ามาอ่านก็ได้
มันเป็นเรื่องของการเลือกเรียนต่อ อาจจะเป็น Entrance หรือเรียนต่อสายอาชีพก็แล้วแต่ ประเด็นมันอยู่ที่ว่า “เลือกเรียนอะไรถึงจะเหมาะสมกับตัวเรามากที่สุด” อันนี้จากประสบการณ์ที่ผมเดินเพ่นพ่านอยู่ในกระทรวงศึกษามานานพอควร คุยกับคุณครูทั้งหลายก็เยอะ บวกกับสัมภาษณ์นายกทักษิณเรื่องนี้เป็นบางครั้ง ผมถึงกับตะลึงอึ้งตอนที่รู้ว่า เด็กไทยกว่า 50% กำลังเรียนหรือเรียนจบในสาขาที่ตัวเองไม่ชอบไม่ถนัด ตอนแรกอาจไม่เห็นปัญหาหรอกแต่พอทำงานได้ซักระยะหนึ่งแล้วมันจะฟ้องแล้วล่ะว่าทำไมทำอะไรมันก็ไม่ชอบ ไม่ถนัด ทำงานก็ไม่มีความสุข บางคนตั้งใจทำงานแต่ก็ไม่รุ่งสักที สุดท้ายก็ต้องออกมาเผชิญชะตากรรมแสนรันทดต่อไป
ยกตัวอย่างที่ผมรู้ดีที่สุดคือตัวผมเอง ตอนสมัยวัยรุ่นขบเผาะเตรียมเอนท์ ผมก็ไม่รู้หรอกจะเลือกเอนท์คณะอะไร ใจจริงผมอยากเลือกเรียนครุศาสตร์เพราะใจรัก แต่พอได้ยินคนรอบข้างกรอกหูร่ำไปว่าเป็นครูงานหนักเงินน้อย ผมก็เบนเข็ม ด้วยความเคว้งอย่างหนักไม่รู้จะเรียนอะไร เลยเลือกเอาคณะยอดนิยม (แถมอัตราแข่งขันสูงสุดในสมัยนั้น) ก็คือวารสารฯ ธรรมศาสตร์ เป็นอันดับหนึ่ง ทั้งๆ ที่ไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าจบมาจะทำงานอะไรได้บ้าง แต่ก็เลือกตามแฟชั่นแล้วมันทะลึ่งติดขึ้นมา ผมก็เรียนไปอีกสี่ปีในสาขาที่ผมไม่เคยรู้จักมาก่อนคือวิทยุโทรทัศน์ ทั้งที่ใจจริงผมชอบเขียนหนังสือมากกว่า เรียนๆ เล่นๆ สุดท้ายจบออกมามีความรู้แต่ไม่มีความรัก ไม่มีความเข้าใจในวิชาชีพ ตอนนี้ทำงานก็มาถึงจุดหนึ่งซึ่งถ้าเทียบกันแล้วมันยังนำเพื่อนๆ ร่วมรุ่นอยู่ แต่มันอึดอัดมาก ทำให้ผมรู้ว่าการทำงานที่ไม่มีความสุขคืออะไร …. ผมไม่อยากให้น้องๆ ผีแดงใน www นี้ ต้องตกที่นั่งชะตากรรมอย่างผม
คำแนะนำของผมคือ พวกคุณต้องหาจุดยืนของตัวเองให้ได้ว่า ชีวิตนี้เราชอบอะไร ถนัดอะไร อยากทำอะไร และเรามีความเหมาะสมกับอาชีพที่เราอยากทำแค่ไหน พูดง่ายๆ คือค้นหาตัวเองให้เจอ คิดย้อนหลังให้ไกล ดูอุปนิสัยของเรา อย่าดูแค่ช่วงสั้นๆ ใกล้ๆ ดูสิ่งที่รู้สึกว่า “ใช่” อีกยี่สิบสามสิบปีเราก็จะมีความสุขถ้าเราได้ทำสิ่งนี้จากนั้นคุณต้องกล้าตัดสินใจเลือกเส้นทางชีวิต เลือกในสิ่งที่ต้องการเลือกจริงๆ อย่าไปหวั่นไหวกับสภาวะรอบข้าง อย่าหวั่นไหวกับความต้องการของคนอื่น อย่าไปเลือกตามเพื่อนถึงมันจะซี้กับเราขนาดหนักก็ตาม ถึงเรียนคนละที่แต่ยังไงก็ยังเป็นเพื่อนเราอยู่ดี อย่าลืมว่าการเลือกครั้งนี้มีผลกับชีวิตทั้งชีวิตของคุณ ตอนเรียนชั้นม.ปลายหรือเรียนปีหนึ่ง คุณน่าจะรู้แล้วล่ะว่าความสามารถของคุณอยู่ระดับไหน ขอให้เลือกในสิ่งที่เหมาะสมกับตัวเองมากที่สุด อย่างน้อยก็เหมาะกับนิสัยของคุณ ถ้ายังไม่แน่ใจผมแนะนำให้คุณปรึกษาครูแนะแนว หรือถามผู้ใหญ่ดูว่าลักษณะพื้นฐานของคุณเป็นแบบนี้ คุณเหมาะกับเรียนอะไร ทำงานแบบไหน อย่าไปอายเลยยังไงเขาก็ไม่กัดหรอก
พอเลือกได้แล้วก็ต้องทำให้ได้ตามที่หวังไว้ ไม่มีอะไรที่ได้มาง่ายๆ หรอกครับ กว่าเบ็คแฮมจะเป็นเจ้าพ่อลูกนิ่งเบอร์หนึ่ง เขาซ้อมหนักขนาดไหน แฟนผีอย่างพวกเรารู้ดี แต่ถ้าเราได้ทำในสิ่งที่ชอบความลำบากยุ่งยากมันจะกลายเป็นความสนุกสนานไป เชื่อผมสิสุดท้ายขอให้น้องๆ วัยสดใส กับเพื่อนๆ วัยทำงานต้นๆ ได้ทำในสิ่งที่ถูกต้องเหมาะสมกับตัวคุณมากที่สุด เพื่ออนาคตของทุกคนครับ
Baki

2001-2024 RED ARMY FANCLUB Official Manchester United Supporters Club of Thailand. #ThaiMUSC